ذوالفقار چیست؟ اکنون کجاست؟چرابدان ذوالفقار میگویند؟

خطبه ی بی نقطه ی امام علی

لحمدلله اهل الحمد و ماواه و له اوکد الحمد و احلاه و اسرع الحمد و اسراه و اطهر الحمد و اسماه و اکرم الحمد و اولاه، الحمدلله الملک المحمود و المالک الودود مصور کل مولود و مال کل مطرود، ساطح المهاد و موطد الاطواد و مرسل الامطار و مسهل الاوطار، عالم الاسرار و مدرکها و مدمر الاملاک و مهلکها و مکور الدهور و مکررها و مورد الامور و مصدرها، عم سماحه و کمل رکامه و همل و طاوع السوال و الامل و اوسع الرمل و ارمل، احمده حمدا ممدودا و اوحده کما وحد الاواه و هو الله لا اله للامم سواه و لا صادع لما عدله و سواه، ارسل محمدا علما للاسلام و اماما للحکام و مسددا للرعاع و معطل احکام ود و سواع، اعلم و علم و حکم و احکم، اصل الاصول و مهد و اکد الموعود و اوعد، اوصل الله له الاکرام و اودع روحه السلام و رحم آله و اهله الکرام، ما لمع رائل و ملع دال و طلع هلال و سمع اهلال.

اعملوا رعاکم الله اصلح الاعمال و اسلکوا مسالک الحلال و اطرحوا الحرام و دعوه

و اسمعوا امرالله و عوه و صلوا الارحام و راعوها و عاصوا الاهواء و اردعوها و صاهروا اهل الصلاح و الورع و صارموا رهط اللهو و الطمع و مصاهرکم اطهر الاحرار مولدا و اسراهم سوددا و احلاهم موردا و ها، هو امکم و حل حرمکم ممسکا ، عروسکم المکرمه و ماهرا لها کما مهر رسول‏الله (صلي الله عليه و آله و سلم) ام‏سلمه و هو اکرم صهر اودع الاولاد و ملک ما اراد و ما سها مملکه و لا وهم و لا وکس صلاحه و لا وصم، اسال الله لکم احماد وصاله و دوام اسعاده و الهم کلا اصلاح حاله و الاعداد لماله و معاده و له الحمد السرمد و المدح لرسوله احمد صلي الله علیه و آله و سلم...

ترجمه در ادامه مطلب

و نکاتی دیگر...

حسين بن على بن حسن بن حسن بن امام حسن مجتبى(عليه السلام) در حوالى سال 143 هجرى در مدينه به دنيا آمد. پدربزرگ او با نام حسن مثلث (حسن سوم) معروف بود تا با حسن مثّنى (حسن دوّم)، پدر حسن مثلث خلط نگردد. بنابر برخى روايات، پيامبر اسلام و ائمه اطهار درباره شهادت حسين فخّى پيشگويى كرده بودند. شهيد فخ در دوران هادى عباسى در سال 169 هجرى قيام كرد و سخت گيرى هاى فرماندار مدينه بر علويان زمينه ساز شروع قيام بود. در ايام حج عده اى از علويان با شعار «اُحد اُحد» كه شعار تمام علويان قيام كننده بود، وقت نماز صبح به مسجد پيامبر وارد شده و حسين بن على با پيراهن و عمامه سفيد، با بيعت از ياران خود بر عمل به كتاب و سنّت و دعوت به الرضا من آل محمد، مدينه را تسخير نمود و شروع به بيعت عمومى كرد در حديثى در اصول كافى آمده است كه حسين بن على ـ رهبر قيام ـ امام موسى كاظم(عليه السلام) را به بيعت دعوت كرد و امام فرمود: «اى پسر عمو، چيزى بر من تكليف نكن... زيرا ممكن است چيزى بگويم كه مايل به گفتن آن نيستم...». بنابراين حسين بن على ـ شهيد فخ ـ وى را رها كرده و خداحافظى كرد. امام نيز فرمود: «اى پسرعمو تو كشته خواهى شد... برخى مردم در ظاهر مؤمنند و در باطن مشرك... انّا لله و انّا اليه راجعون...». شهيد فخّ با پيروزى در مدينه در بيست و چهارم ذى القعده سال 169 هجرى راهى مكه شد. سران عباسى كه براى اداى فريضه حج آمده بودند، از اداى فريضه دست شسته و راهى ميدان كارزار شدند.جنگ در منطقه فخّ ـ نزديك مكّه ـ بين دو گروه درگرفت و تمام ياران حسين بن على بن حسن مثلث در هشتم ذى حجه سال 169 هجرى به شهادت رسيدند. ابدان آنها رها شده و سرها از بدن جدا گشت و بسيارى از علويان در اين قيام به شهادت رسيدند. از امام جواد(عليه السلام) منقول است كه «بعد از واقعه كربلا، واقعه اى دلخراشتر از شهداى فخّ براى ما اهل بيت نبود». حسين بن على شهيد فخ در سن 26سالگى بدون آن كه از او فرزندى باقى مانده باشد، به شهادت رسيد ولى برخى ياران او به اطراف متوارى شده و ادريس بن عبدالله به مغرب رفته و حكومت ادارسه را تشكيل داد و يحيى بن عبدالله به ديلم فرار كرد و در آن جا قيام كرد، كه در بحث حكومت هاى زيديه به اين دو فرد خواهيم پرداخت.